Камасутра для аднаго

Калі вы стаміліся ад папрокаў пастаяннага партнера.

На днях у рэдакцыі газэты Навінкі адбылася прэзэнтацыя скандальнай у элітарных колах кнігі «Камасутра для аднаго». Адначасова з прэзэнтацыяй адбываўся аўтарскі паказ магчымасьцяў чалавечага цела і самых добрых пазыцыяў дзеля дасягненьня аргазму. Спачатку я ўспрымала гэта як нешта пастыдовае. Ведаеш, у грамадзтве пераважае такая думка, што калі ты займаесься сэксам сам з сабою - гэта анармальна. Да таго ж народны гумар тыпу «Сэкс безь дзяўчыны -прызнак дурачыны» адкладае свой уплыў у разуменьні мастурбацыі як нечага памылковаха і тымчасовяга - . гаворыць Ганна Выгібалава, аўтар кнігі “Камасутра для аднаго”.-“Але чалавечы арганізм гэтак пабудаваны, што хочаш ці не, ён імкнецца задаволіць свае патрэбы самастойна. Першы раз я адчула аргазм сама з сабой, калі мне было адзінаццаць гадоў. У піянэрскім лягеры я сьніла нейкі эратычны сон пра мяне і генэральнага сакратара. Ну і ў самы адказны момант, калі я амаль што прачнулася, я аўтаматычна, памагла сабе рукою. Зараз мне сьмешна, калі я ўспамінаю тыя часы, бо гэтая дапамога была такая няўмелая. Але самае галоўнае, што я перажыла апасьля аргазму. Сорам мой ня меў граніц, толькі па праходу двух дзён я вырашыла падзяліцца гэтым са сваёй каляжанкай. Але тая замест таго, каб падтрымаць мяне і супакоіць распавяла ўсё маяму важатаму. Так мяне выключылі зь піянэраў. Потым была перабудова, чэргі ў крамах. Я амаль што запамятала пра тое, што гэта можна рабіць сама з сабой. І вось аднойчы, стаючы ў чарзе, я адчула аргазм, за кошт таго што людзі што стаялі побач штурхалі мяне на вугал стала. І вось мінавіта тады мяне асяніла думка што я магу рабіць сабе прыемна без дапамогі каго быта нібыла. Некаторы час я займалася егай і гімнастыкай, потым ужо, калі я праштудзіравала камасутру я зразумела што ў гэтай вялікай кнізе ёсьць шмат недахопаў па тэме самазадавальненьня. Так што мае вучэньне трэба ўспрымаць як мікс язды ў грамадзкім транспарце, ёгі, акрабатыкі і камасутры. Мэта маёй кнігі, гэта папулярызацыя ідэі, што кожная хатняя работніца можа зрабіць сваё сэксуальнае жыцьцё яскравым, калярловым і багатым на аргазмы, не залежна ад штодзённа занятага супруга. Кахайце сябе самастойна, не саромейцейся свайго цела - і вас чакае шчасьце і даўгалецьце" На гэтым размова з Ганнай скончылася. На заканчэньне я б хацеў сказаць, што гэта звычайная беларуская кабета, але ж апасьля таго, як я пабачыў паказ яе магчымасьцяў, нават як карэспандэнт самай, жоўтай газэты, я не магу сабе гэтага дазволіць.

3 Г. ВыгіБАЛАВАЙ размаўляў Р.З.Глухі

Дзедава парнуха

Мой дзед пакінуў мне самае дарагое- вугорскі порна-часопіс

Першае мае сутыкненьне з эротыкай атрымалася праз майго дзеда. Калі я быў маленькі. я заўседы не разумеў, чаму стары пачынаў так хвалявацца, калі ў “Міжнароднай панараме” паказвалі, як паліцыя імперыялістычных дзяржаваў разганяе студэнцкія маніфэстацыі. Мае бацькі заўседы выводзілі мяне з пакою маўляў, “хай дзядуля крыху пацешыцца”. І толькі пазьней, калі я дасягнуў пэрыяду полавага сасьпяваньня, выпадкова я дазнаўся пра тайну дзядулі. Аднойчы стары зачыніўся ў туалеце і доўга не выходзіў адтуль. Хвалюючыся, каб зь ім ня здарылася сардэчнага прыступу ад перанапружаньня я адчыніў дзьверы і зазірнуў унутар. Дзед крэпка спаў на стульчыку, а ў яго на каленях... Я ніколі раней ня бачыў такіх часопісаў. Ня гледзячы на тое, што гэта было старое выданьне. Усё запэцканае і ў брудных плямах, яно мяне патрэсла да глыбіні душы. Я чуў ад бацькоў, што дзед яшчэ маладым салдатам удзельнічаў у падаўленьні Будапэшцкага паўстаньня 1956 году. Пэўна тады, у Вугоршчыне, ён і набыў гэты часопіс. На чароўных старонках я ўбачыў фотакомікс пра сэксуальнае жыцьцё вугорскай моладзі пачатку 50-х. Я не разумеў вугорскай мовы, але гэта і не было патрэбна. Сюжэт быў даволі простым: хлопец знаёміцца зь дзяўчынай і запрашае яе да сябе ў госьці. Там яны займаюцца любоўю. Потым хлопец тэлефануе свайму сябру, той прыходзіць разам з сяброўкай і яны ўсе разам займаюцца любоўю. Потым сябры тэлефануюць на сьвінафэрму, ім прывозяць парсючка і яны ўсе разам займаюцца любоўю. Потым гаспадар кватэры пачынае раўнаваць сваю дзяўчыну да парсючка. Успыхвае сварка, потым бойка. але ўсё скончваецца добра: парсючок гіне ад нажа раўніўца, каханыя мірацца і ўсе зноў займаюцца любоўю. Фатаграфіі былі выкананыя на даволі добрым прафэсійным узроўні: усе анатамічныя падрабязнасьці ўдзельнікаў здымак былі добра бачны. Пэўна таму гэты часопіс аказаў такое ўзьдзеяньне на майго дзеда, што ён ніколі не ажаніўся і не завёў сям`і. Галоўнай падзеяй яго сэксуальнага жыцьця стала набыцьцё порначасопісу. Таму дзядуля, калі бачыў бойкі студэнтаў з паліцыяй, успамінаў сваю маладосьць і найбольш яркае сэксуальнае перажываньне. Мой дзядуля ўжо даўно памёр. Але ягоны часопіс я захоўваю ў верхняй шуфлядзе свайго стала і заўсёды праглядаю перад тым, як пайсьці на апазыцыйны мітынг

Алесь Брудзіла-сярэдні

Варашылаўскі стралок

Удалая знаходка сюжэту забясьпечыла фільму выхад на шырокія экраны

Неверагодны рэзананс, параўнальны толькі што з посьпехам новага Бонду, арымала экранізацыя вядомай аповесьці Аркадзія Гайдара "Варашылаўскі стралок". Падчас дэманстрацыі фільму па Маскве пракацілася хваля цяжкіх злачынстваў: 50 заказных забойстваў, 300 цялесных пашкоджаньняў і 148 явак з павіннай па артыкуле "Згвалтаваньне". Дайшло да таго, што маскоўскія ўлады забаранілі наведваць кінатэатры пэнсіянэрам пасьля 60 год. Тым часам на студыі НТВ-профіт поўным ходам завяршаецца мантаж другой часткі нашумеўшага блокбастэру. Атрымаўшы ад пракату першай сэрыі даход, супастаўны з гадавым бюджэтам Саюзу Беларусі і Расеі, варацілы кінабізнэсу вырашылі працягнуць эпапею папулярнага героя-баевіка. У новай частцы ўлюбёнец гледачоў дзед-тэрмінатар Міхалыч трапляе ў яшчэ больш ліха закручаную гісторыю. Ягоная блудлівая ўнучка, адчуўшы смак да гулянак з багацеямі, выходзіць замуж за каўкаскага міліянэра-гандляра хурмы. Той, як водзіцца, імітуе выкраданьне нявесты і гэтым выклікае на сваю задніцу вялікія праблемы. Стары снайпэр, які пасьля папярэдняга мачылава пайшоў у запой, раптам падымае галаву і, здаўшы бутэлькі, выпраўляецца ратаваць унучку на Паўночны Каўказ. Куды там ціхаму студэнту Шурыку з клясычнай эпапеі пра каўкаскую палоньніцу! Як запраўскі камандас, праходзіць Міхалыч праз вагонь і кулі, засьцілаючы свой шлях вахабіцкімі трупамі. У кульмінацыі стужкі дзед авалодвае сэксапільнай актрысай Хаматавай на даху грозьненскага нафтасховішча, адначасова вышыбаючы мазгі Салману Радуеву разрыўной куляй "дум-дум". Вэндэта галоўнага героя сканчаецца поўным разгромам чачэнскага анклаву пад Аргунам, а заплаканая ўнучка вяртаецца ў сваю хрушчобу да разьбітага карыта. І гэта яшчэ не фінал. Мусуюцца чуткі, што "Варашылаўскі стралок" ператворыцца ў круты сэрыял, дзе дзед Міхалыч на працягу 231 сэрыі будзе рэгулярна адстрэльваць палюбоўнікаў сваёй унучкі.

 

ІГНАТ ГАЛАВАНАЎ

Мітынгіт не вылечны? Гэтак лічылася да нядаўняга часу.

Штохвіліну ў сьвеце з дапамогай "PRYLUK-15" ад мітынгіту вылечваеца 21 чалавек

Мітынгіт (альбо па народнаму адмаражэньне) лічыцца адным з самых цяжкіх захворваньняў, якое перадаецца ад бацькі да сына, ад маці да дачкі, з пакаленьня ў пакаленьне. Да нядаўняга часу лічылася, што вылечыць яго немагчыма. Можна закадзіраваць чалавека на паўгады, год, але потым ён усяроўна зрываецца і пачынае хадзіць на мітынгі, дэманстрацыі, пікеты - хвароба прагрэсуе. Да таго ж наносіцца вялікая шкода псыхіцы. Нельга вылечыць такую цяжкую хваробу як мітынгізм адным масажам ці палкатэрапіяй - нават пастаноўка дыягназу займае больш часу. Усё, што прапаноўваецца зараз для лячэньня мітынгізму - гэта стацыянарнае лячэньне на працягу 3-15 сутак у залежнасьці ад цяжкасьці стану хворага. Але яно не дае належных вынікаў, як і ўсе прымусовыя лячэньні. Мітынгізм - гэта хвароба новага часу, якая патрабуе новага падыходу ў лячэньні, выкарыстаньне новых лекаў.

Міжнародны канцэрн "PRYLUK ltd" распрацаваў сапраўдныя лекі, зарэгістраваныя ў Рэспубліцы Беларусь як лекавы прэпарат, які сапраўды лечыць мітынгізм, а не прыглушае мітынговую залежнасьць на нейкі час. Завецца новы прэпарат "PRYLUK-15", І дзейнічае ен на малекулярным узроўні, прыгнятаючы мітынговы цэнтар і пазбаўляючы хваравітай цягі да мітынгаў. "PRYLUK-15" лечыць мітынгізм на любой стадыі. Праўда, чым мацнейшая хвароба, тым даўжэйшым павінен быць курс лячэньня. Акрамя таго, што "PRYLUK-15" падаўляе цягу да мітынгаў, ен выводзіць з арганізму таксіны, узнаўляе нэрвовую сыстэму, лечыць язву, выкліканую шматлікімі галадоўкамі. Улічваючы той факт, што нямногія мітынгоўшчыкі жадаюцьлячыцца самі - баяцца ломак ці, наогул, лічаць сябе здаровымі,"PRYLUK-15" распрацаваны гэткім чынам, што яго можна даваць БЯЗЬ ВЕДАМА ХВОРАГА. Трэба ўсяго толькі дадаваць прэпарат у ежу, і чалавек будзе лячыцца, сам таго ня ведаючы. Назіраньні за тымі, хто прымаў "PRYLUK-l5", паказалі, што 80-90% хворых вылечваліся падчас першага курсу лячэньня, астатнія - падчас паўторнага. Вось усяго толькі дзьве гісторыі з соцень пісьмаў, якія прыходзяць ад тых, хто прымаў "PRYLUK-15".

Сяргей Навумчык, г.Нью-Ёрк, таксіст, жанаты. Спачатку хадзіў, як усе - па сьвятах і выходных. Паступова дайшоў да таго, што не было і дню бязь пікету. Пачаў дрэнна арыентавацца ў палітычным жыцьці краіны, згубіў каардынацыю руху, у сувязі з гэтым вымушаны быў пайсьці з працы, яшчэ больш пачаў мітынгаваць. Параіўшыся са знаёмымі, пачаў прымаць "PRYLUK- 15". Празь месяц ужо не было цягі да мітынгаў, узнавіўся на працы, наладзіліся адносіны ў сям'і. Ганна Шарэцкая, г.Вільня, замужам, мае дваіх дзяцей. На пачатку 90-х муж зарэгістраваў сваю партыю, зьявіліся вялікія грошы, новыя сябры. Мітынгаваў на сэсіях, зь сябрамі, ад маіх папрокаў адмахваўся, што ўлюбы момант кіне, сілы волі хопіць. Але час ішоў, хадзіў на пікеты ўжо кожны дзень, з-за гэтага прапусьціў некалькі выгодных палітычных зьдзелак. Залез у даўгі, сябры паціху адвярнуліся. Сам лячыцца не хацеў - лічыў гэта ніжэй за свой гонар. Я незаўважна пачала дадаваць "PRYUJK-15" y ежу. Праз тры тыдні ўжо амаль не мітынгаваў, праз два месяцы кінуў зусім. Узнавіў партыю, разьлічыўся з пазыкамі, паехаў замяжу. Я нічога не казала. Сямён дагэтуль лічыць, што мітынгдваць кінуў сам.

Каханьне па выбарчаму

Футбольныя хуліганы забясьпечваюць палітыкам думскія мандаты

"Сабака любіць сейш, . варона любіць сыр, а я люблю Нямцова, Чубайс -мой кумір!" Лужонае хайло, натрэніраванае на стадыёнах, пудовыя кулакі-ударная сіла перадвыбарчай гонкі ў Расеі.

 Выбары ў Дзяржаўную Думу мабілізавалі ўсе колькі-небудзь актыўныя грамадзкія сілы Расеі. Пад бярданку палітычных варацілаў пастаўленыя бамжы, студэнткі, хатнія матроны. І толькі кандыдаты - дэлетанты маглі прайсьці міма такой сацыяльна - заклапочанай групы насельніцтва як футбольныя фанаты. Hools'aм, неаддзельнымі атрыбутамі якіх ёсьць лужонае хайло 4 пудовыя кулакі, проста віламі на раду напісана быць палітычнымі прапагандыстамі. У імгненьне вока стайкі фанатаў былі засватаныя партыйнымі жаніхамі зь вялікім калымам. Гэтак "Отечество-Вся Россия" падпісала пад сябе "мяса" (гэтак называюць спартакаўцаў). Камуністы - "коней" (тарсіда ЦСКА), "Яблоко" - "бамжоў" (фаны ленінградзкага "3енита"), Шайгу -"мусароў" (Дынама) і г.д. Фанаты адпаведнай каманды паводле старой завядзенкі бічуюць на выездах разам з сваім кандыдатам. Па прыбыцьці ў іншы горад прама на вакзале іх ужо чакаюць супортэры варожага кандыдата. Яны наравяць адхрыстосіць канкурэнтаў прама на пэроне і давесьці такім чынам фізычную слабасьць іхнай палітычнай праграмы. Махач прыпыняе міліцыя, якая суправаджае паліттурыстаў да канфэрэнц-залі, дзе прызначаныя палітычныя дэбаты. Тут іх ізалююць у спэцыяльных сэктарах. Тым часам на сцэне эьяўляюцца кандыдаты ад варожых блёкаў. У залі выбух енкаў, пэтардаў, барабанная кананада і гучныя аплядысмэнты. Фанаты заводзяць свае крычалкі: "А мы выпили и верим в наших ребят, "Правые Силы" сегодня победят! Omcocu y Хакамады, Хей, хей..." У адказ зь іншага кутка партэра нясецца зычны роў ворагаў: "Девочка Маша? Не-е-ет! Манная каша? Не-е-ет! Телефонная будка? Не-ет! Жирик проститутка? Не-е-ет! Камдесю, который дает? Не-е-ет! Гайдар, который берет? Не-е-ет! Ельцын у которого болит? He-e-тl Примаков, который победит? Да-а-а! Оле-оле-оле-оле, Отечество - Отечество!" На сцэне пачынаюцца ралітычныя дэбаты. Фаны ўважліва сочаць за разьвіцьцём дыскусіі. Самі актыўна прымаюць удзел, скандуючы падрыхтаваныя кампраматы. "Коммунисты - молодцы, тащат пo полу концы!" або "Как в пятке заноза, как в пoпe тоска, торчит в избирательном списке предвыборный блок Лужка". Сочная рэпліка з боку іхнага кандыдата, аргумэнт выклікае на трыбунах эфэкт забітага голу Сэктар лікуе. "Жирик - это скорость, Жирик - это класс! Жирик побеждает и радует нас!" Эмоцыі б'юць праз прававы край. У справу ідуць плястыкавыя крэслы і тайна пранесеныя ў залю ланцугі і кастэты. АМАП прафэсійна вінціць разбэшчаных фанатаў "Правого Дела". Чуецца: "Свободу! Свободу балельщикам Немцова!!!" Напрыканцы сшыбкі з фанатамі ад іншага палітычнага блеку ахвяры правядуць ноч у КПЗ, а заўтра яны пададуцца да іншых палітычных футбалістаў. Усе задаволеныя - на гульні, як на гульні.

Алік ШУСТЭР